In de ochtend van 24 februari werden we wakker met het nieuws dat Russische troepen Oekraïne waren binnengevallen. Iets dat tientallen jaren als onmogelijk werd gehouden voltrok zich. Er wordt oorlog gevoerd in Europa. Het onwerkelijke er van voor ons als Nederlanders wordt duidelijk als je naar onze geschiedenis kijkt. Op onze militairen na weten wij helemaal niks van oorlog. De laatste opa’s en oma’s vertellen ons nog de verhalen van hoe oorlog in Nederland was. Ruim 75 jaar geleden. 
 
Mijn oma moest rennen voor haar leven toen haar school gebombardeerd werd. 
Een oud-oom van mij zat als jonge jongen in het verzet. Mijn overgrootvader gaf als machinist gehoor aan de treinstaking van 1944 en moest onderduiken met zijn gezin. 
 
Het lijkt iets normaals, je verzetten op het moment dat je land in oorlog is. De huidige gebeurtenissen in Oekraïne laten echter zien wat de prijs van dit verzet kan zijn.. Dappere grens wachters op een eiland die een Russisch oorlogsschip zeggen dat ze de klere kunnen krijgen. Ze moeten het met de dood bekopen. Een volk dat wordt opgeroepen om Molotovcocktails te maken om de Russen te belemmeren. Mannen tussen de 18 en 55 die aan de grens worden tegengehouden en teruggestuurd omdat ze moeten meevechten. Huilend nemen ze afscheid van hun vrouwen en kinderen. Een president die doelwit nr. 1 is en op televisie in gevechtskleding dapper verteld dat hij tot de laatste adem zal vechten en het land niet zal verlaten.. 
 
Het zijn ondenkbare situaties voor de gemiddelde “verwende” Nederlander. Stel je eens voor dat Nederland zou worden aangevallen door Rusland. Stel je voor dat onze directe buurlanden weigeren om ons te helpen. Zie je Rutte en Klaver al in gevechtskleding op televisie verschijnen? Weet de gemiddelde Nederlander hoe je überhaupt reageert op agressie en geweld? Zou de “dappere” PlayStation generatie zich melden om te vechten? Is de gelijkheid tussen man en vrouw in Nederland dan ook zo groot dat Suus en Kim ook de wapens op pakken? Neem jij afscheid van je vrouw en kinderen om je land te beschermen tegen een vijand die vele malen sterker en kwaadaardiger is? Waarvan je van te voren misschien al wel weet dat het onbegonnen werk is? 
 
Het zijn allemaal vragen die we onszelf waarschijnlijk gelukkig nooit hoeven af te vragen. Maar we zien nu het kwaad wel dichterbij komen. En het lijkt me goed om te beseffen dat de naïeve manier van hoe wij tegen defensie aan kijken tot nog toe betekent dat we alleen maar kunnen toekijken en heel hard schreeuwen dat er sancties komen die waarschijnlijk toch niet gaan helpen. Europa is te welvarend en te verwend geworden om te kunnen omgaan met het kwaad en te reageren op oorlog en geweld. Grootmachten als China en Rusland kunnen de laatste jaren al ongemerkt hun gang gaan. Strafkampen voor bevolkingsgroepen en anders denkenden. Georgie, de Krim, Hong Kong en Taiwan. We sluiten onze ogen er voor en hopen dat alles maar een nachtmerrie was. Het is ook hoe wij als Nederland (in eigen land) de laatste jaren problemen aan pakken. Met gesloten ogen en de zachte hand. Wij zien de wereld door een roze bril. Ik vraag me zelfs af of we daar überhaupt iets aan kunnen doen. Wij kennen het kwaad (gelukkig) helemaal niet meer. 
 
Helaas worden veel landen bestuurd door kwaadaardige mensen. Helaas is democratie, en de welvaart en vrede die wij kennen, voor een groot deel van de wereldbevolking iets ondenkbaars. En ik hoop dat je dat beseft als je vanavond met een volle buik in je warme bed ligt terwijl op amper 1800 kilometer afstand mannen vechten voor hun leven. Terwijl vrouwen en kinderen in vrieskou in metro’s en schuilkelders liggen en bommen en raketten hun land vernietigen.. Hopend op hulp die waarschijnlijk nooit zal komen..